Uyuyoruz

Dünyada uyuyoruz uyanacaðýz bir gün,
Ya gölgelerde sefa ya yanacaðýz bir gün.

Devri Adem’den beri dünya döner devinir,
Korkulu rüyalardan uyananlar sevinir.

Ýnsanoðlu bu handa çok az zaman oturur,
Cehenneme ateþi yükler burdan götürür.

Zevk için varým sanar gerçeðe zihin yormaz,
Bir damla nutfeye can nasýl geliyor sormaz.

Bu kalp bu beyin kime hizmet eder bir ömür,
El kol kafa ayaklar dil göz kafes ve omur..?

Hayrý terkeden gafil þerre kafa yoruyor,
Baþa gelen belayý nerden diye soruyor.

Varlýðýn sebebini unutup kul azýnca,
Baþtan bela eksilmez kutsal kalem yazýnca.

Alem içre Ademe var mý hizmet etmeyen ?
Azaba vacip olur doðru yola gitmeyen.

Hareket vakti yakýn kervan yola çýkacak
Zarar eden ticaret canýný çok sýkacak.

Adaletle yaþayýp haram katmayýn aþa,
Defter-i Amal ile kalacaðýz baþ baþa.

Gelmedik bu aleme zevk ile sefa için ,
Kefen ile tabuta azýk konmuyor niçin.

Ustaoðlu söz söyler söyler ama kim dinler,
Ýbadet için vardýr insanoðlu ve cinler...

Þehri Karakaya (29 Kasým 2011)
Sosyal Medyada Paylaşın: