MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KARANLIKLAR NEDEN ÇÖKÜYOR ÜSTÜME, BE GÜLÜM?
AZAP

KARANLIKLAR NEDEN ÇÖKÜYOR ÜSTÜME, BE GÜLÜM?







Artýk gün batýmýnda ki, sýcaklýðýn da haram oldu bana
Ýçimi, istemle ýsýtan o nefesin
Güneþim de, yok
Ezilmiþ þu yüreðin, biçareliðine sýðýndým
Sen neden ki de yâr, hiç de hiç yoksun
Sana Muhtaçlýðým da, kalbimi delen nankör bir oksun
Ne ayak izlerin, kaldý
Ne de, bahar gibi kokun
Hicranlarýn, bir bir de gönlüme akar
Neden ki; sýmsýcak sarmýyor, artýk gül gülüþün
Artýk yoksun
Yoksun, artýk sen yoksun

Hicranlarýn gönlümü sarýp da, yakar be ahu gözlüm
Geliþini; zehir zemberek olmuþ halde, beklemek
Hele ki yolunda; dört gözle, istemlerin boðuþunda özlemek
Ölüm be, gülüm
Nerde kaldý, önüne canla serilen onca emek

Ýkimizin, tek bir yürekte çarpan sevgimiz de yok
Gözlerimizin dansý sevgiler içinde, yüreðe akmýyor artýk
Artýk yok
Mutluluklar içinde kurduðumuz, hayallerimiz yanmýþ kavrulmuþ
Tümden, atimiz de savrulmuþ
Gelecek günlerin, beklentisi de bitiþte yok
Yok, artýk
Yok!

Gülümün; o canýma, can içinde can katan, teninin ýlýk dokusu
Bülbüller gibi de, þakýyan coþkusu
Sevda þarkýlarý oluþta, yakýp yýkýyor tüm ömrümü
Özlem yaðmurlarý gibi, bekleyiþte de durdum duvalara
Kup kuru ettin sana ölümüne hasret, þu gönlümü
Susuz çöllerle sývadýn bahtýmý, adýmýzla duvarlara
Elim de boþ
Gönlüm de loþ,
Karanlýklar; neden çöküyor üstüme, be gülüm
Ömrümü de kavuruyor, artýk
Ýzbe yollarýn; sessizliðini yaran ayak seslerin, kulaklarýma tek tek vuruyor
Niçinler içinde de yoksun? Artýk…

Günümü; mutluluk içinde baþlatan, bir eþin sýcaklýðý
Mehtabým bile, yok
Yýldýzlarýn bile, beni okþuyan parlaklýðý kayboldu
Suda dans eden, yakamozlarýn ýþýltýlarý da söndü
Yok, artýk
Ahu gözlüm!
Bari, hiç olmazsa küstüm de!

Biliyormusun ki, bir tanem
Sensizlik; öylesine bir yük ki, üstümde
Söyle, bensiz adým atabiliyormusun
Nefes yelin bile, hala üstümde
Ben sensiz, hiç bir þeyin ruhuna merhem olamýyorum
Hiç mi hiç de hayatýmýn, tadý da yok artýk
Yalnýzlýk çöreklenmiþ, kokuþmuþ kalmýþ üstümde
Biliyorum ki sen de, artýk bana toksun!
Her þey de; mana bana bon boþ, sýðýndým beni yaradana
Çünki sen; içimden de sinsice sökülüþte, çýktýn artýk

Dýþýmdan da, baþka birine yarsýn
Gönlümü de; artýk zebanilere býraktým, aþkýnýn eliyle deþilen yaramý sarsýn
Ýnan ki be gülüm, ben sensisliðe üþüyorum
Beni benden çalan, karanlýklarýn içine de düþüyorum…





(28.11.2011)AZAP…







Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.