Kayboldun

Geziyordum karanlýk sokaklarda yapayanlýz.
Hava hafif yaðmurlu, sert rüzgarlý ve çok soðuktu. Titriyordum !!
Birden hayalin geldi önüme, karþýmda duruyordun.
Gözümü açýp kapattým ve o an yokoldun.
Gözümün onu kararmýþtý, rüzgar öyle bi estiki,
Bedenimden Birþey Eksilmiþti.
Ruhummu, kalbimmi, yüreðimmi anlamayamadým o an.
Düþtüm yere, ve ayaða kalkacak gücüm kalmamýþtý.
Yatýyordum oracýkta.
Yaðmur hafiften yaðýyordu güçsüz bedenime.
Seni okadar çok arzulamýþtýmki yerde yatarken,
Sana Okadar Çok Ýhtiyacým Vardýki.
Anladýmki o rüzgar estiðinde, ruhumu, kalbimi, yüreðimi deyil yarým,
Seni alýp gitmiþti.
Bana ruhumu almýþtý gibi geldi, çünki sen benim yaþamasebebimdin,
Ben ruhsuz deyil sensiz yaþayamacaðýmý gördüm o an.
Çünki bilki birtanem azrail canýmý alsa bukadar acý çekmezdim,
Hani derlerya sensiz kalmaktansa oleyim diye,
Ben ölmekten beter oldum o an.
Býrak aya ayaða kalkacak, nefes alacak gücüm kalmamýþtý,
Okadar zorki seni sensiz yaþamak...

Hüseyin Muþtu
28-11-2011
03:48
Rotterdam


Sosyal Medyada Paylaşın: