Kefen miydi Kalbim..

Gitiðin ilk günü hatýrlýyorum da
Kalbim de derin bir yara
Acýyla güne kalktým yana yana
Göz yaþým büyüdü dünya da
Yaþlýydým artýk o genç yaþta.

Düþ’meyen varken gözlerimde
Yaþ düþer son bahar da tenime
Yaprak olmak ne haddime
Meyvesiz döküldük sessizce.

Yeþermeden yaþarmak gerekde
Su yürüyor artýk bu bedende
Eksik kalsa da tabiat düzeni
Aramam artýk ben o d’üzeni..

Musalla taþý sanki yataðým
Yatýnca hep günahlarýmý anarým
Baþ ucumda durur hayalin
Koynuma girmiþ yüzsüzce sevgin.

Sahipsiz kaldý cesedin
içimde benide zehirledin
Ziyaret etsede seni düþlerim
Bittiði yerde ölmedin, ama kalbim oldu sana kefenim.....

Ahmet ÇALIK

Sosyal Medyada Paylaşın: