Kahır sokağından geceye doğru …

...
...
...
gün soluk siyaha dönerken þehirde
akþam sessice yol alýr güne doðru
bilirsin ki gecedir sonu




yorgun adýmlarsýn
kahýr sokaðýnýn yoksul kaldýrýmlarýný
gökyüzünde gri bulutlar
ve unutulmuþ birkaç insan yüzü
merhabasýz bakýp gidersin




aradýðýnýn ne olduðunu bile anýmsayamamaktan muzdarip
soran bakýþlarla hem sana hem kendisine
dönüp durur orta yerde bir garip
bir kaldýrýmdan ötekine yürür
sonra düþünür döner geriye bir acaip
kýzgýndýr söylenir küfreder
kimbilir kime neye
durmaz yürürsün o kalýr geride




unutulmuþtur
o insanlar gibi kaldýrýmlar da
kahýr sokaðýnda yaþarken ölmüþler yaþar
hepsinin bir baþka türlü zulümdür hikayesi
çiðnemeden geçemezsin
alýn yazýlarý kaldýrýmlarda yazar




kimbilir kimlerin sapýk ruhlarýna yenik
üç beþ garip kimsesiz
kader mahkumu candýr hepsi hepsi
kahýr sokaðýnda
unutulmuþ bir insanlýktan arda kalan
yalnýzca ölü ruhlarýyla
can çekiþen bedenlerdir kan içinde





neyi bulsa pazarlayan
ciðeri beþ para etmez takýmýnca
kýyasýya pazarlanmýþ
insan yýkýntýlarý arasýndan geçersin
þehrin ýþýltýlý þen kahkahalarýna doðru
insansý yüzler ararsýn nafile





ya bir baþkasýný
ya da kendini pazarlayan
gözleri yarý baygýn
ayyaþ, serkeþ aklý baþýndan alýnmýþlar arasýndan yürürsün
gözlerinin içine bile bakmaktan çekinirken
kaný beþ para etmezlerin elinde
hýrpalanmýþ kanlý hayatlarýn feryatlarý arasýndan
kenardan usulca süzülürsün
gecenin karanlýðýna doðru





her yerde devletin güvenlik güçleri
her adým baþý devletten bir iz vardýr
düþünürsün sonra
-bunlarý devlet asla unutmamýþ
-devlet gözetiminde katledilmiþ bu ruhlar
demekten de kendini alýkoyamazsýn





yalnýzlýða terk edilmiþ
çaresiz bunca insan
çürümüþ bedenleri
ve ölü ruhlarýyla dolaþýr þehirde





gecelere lanet edersin bir kez daha
insanlýðý ararsýn ümitsizce
gözlerinde sapýk ruh pýrýltýlarý
ve þehvet düþkünü aþaðýlýk birkaç pazarlamacý dürzü
birkaç hayvandan baþkasý yoktur iþte





yaþadýðýn þehirden de nefret eder
kadere isyan edersin sonra
-“hayat buysa, ben yokum” dersin …
Geceler uzundur þehirde
Ömürleri bitirircesine uzun





Þerefsizlikleri þeref sayan
Bir kýsým insanlarýn elinde
kýyýlmýþ insan hayatlarýdýr geceler
bu þehirde
insansý hayvan yavrularýnýn elinde
kan gölüne döndürülmüþ hayatlardýr geceler





sonra bir vitrin önünden geçerken
gözlerin televizyona takýlýr
bir reklam dýr konuya tam icabet eden
" hayat paylaþýnca güzel "
bu mudur hayatý paylaþmak?
diye söylenirsin kendi kendine






gözyaþlarý çoktan kurumuþ
hayatlarý çalýnmýþ mazlumlarýn
ruh ve bedenlerinin pazarlandýðý
çirkeflere bulanmýþ
kimsesiz ve çaresiz
leþ kokan
biraz ayyaþ
biraz tipsiz
biraz karaktersiz
ama kesinlikle kadersiz
insan mezarlýklarýdýr iþte
bu þehirde geceler ...








Mert YÝÐÝTCAN
27 11 2011
beykoz / istanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: