Umutsuz beklerken yol kenarýnda,
Bir dilber yanýmda durdu nedense.
Acýlar gizlenmiþ göz pýnarýnda,
Baðrýnda bir sýzý vardý nedense.
Oturup yanýmda saçýný ördü,
Mah cemali sanki ayýn on dördü,
Sinemde kanayan yarayý gördü,
Hem aðladý hem de sardý nedense,
Dedi, “Geldim iþte, benim Gülnihal”
Dedim gül açar mý yapraksýz bir dal?
Dedi, “Nedir söyle sendeki bu hal?”
Çok çetin sualler sordu nedense.
Derin bir ah çekti, yüzüme baktý,
Köz koydu baðrýma sinemi yaktý,
Gam yüklü heybeme bir þey býraktý,
Saati mahþere kurdu nedense.
Dedi, “Ne olursun sus bir þey deme”
Bu yara onulmaz gerek yok eme,
Diz çökerek niþan aldý gölgeme,
Namluya kurþunu sürdü nedense.
Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.