Tüm gölgelerden kaçýp Kollarýna sýðýndým Sýmsýký tutunmuþtum sana En güvendiðim anda Açtýn kollarýný Düþüyorum dedim; Tut beni Uzattým ellerimi... Düþtüm!
Düþtüm!
Uzattýn ellerini "Tut beni" dedin Kalkarken bana güç verdin Senin sürekli acýyan elin Yaþamýn baðý benim için
Sen melekli þiirlerin sahibi Ve sen bilmeden “Melek” dedin bana Ama ben biliyordum Melek sendin oysa
Ve ben þu anda Geçmiþten ya da gelecekten Korkamayacak kadar meþgulüm Çünkü: Seni yaþýyorum
Ve sen bilmeden "Melek" dedin bana Çýkardýn kafesimden beni Özgürlüðe... Kendini kapattýn kafese Meleksin diye
Ve melekler, oysa ki Daima özgürdür Ve daima severler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Funda Gür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.