Birazdan gözlerini kapayacak þehir Þiir, gece,ben Kalan tek aydýnlýk odada Karanlýðýn gözleriyiz þimdi Her þeyin sustuðu yerde Yükseliyor kelimeler çýðlýk çýðlýða… Ýþte o an; Zulamda saklý iç yangýnlardan Bir lav süzülür satýr aralarýma Ne çok incinmiþim, Anlarým, Parmak uçlarýmda hissedince Yaralarýmýn kanlý geçidini. Anlarým, Küllenmez korlarým… Gidenler, Yerinize mesken tutan boþluklar Penceremden süzülür geceye Þiir, gece, ben Yalnýzlýðýn en içli notalarýyýz þimdi Elime aldýðým her kaðýt Katliamýna mekan olur Örselenmiþ duygularýmýn Son kalýntýlarýna… Nutkumda söylenmemiþ cümlelerim.. Yutkunamýyorum… Dökemiyorum, Göz kapaklarýmda biriktirdiðim Ayrýlýðýn saðanaklarýný… Biraz daha azalýyorum Daha az aitmiþim gibi hayata Yaþadýðým ise bana ait olmayan gibi Biraz daha unutuyorum Ait olduðum her þeyi Senin sahnende perdelenmiþ bir oyun Kahramanlarýn,figüranlarýn Birer birer döner sana sonunda Ben kalýrým geceye ve þiire Þimdi sen hayat! Kalemimi alamazsýn!...
Mayýs2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehtapkaraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.