ÖĞRENEMEDİM BEYAZIN TADINI

. ’ 12 ’
9 _/ 3
’ . 6 . ’


Sustum
Zamana yenilmiþ gibi
Sessizce aðladým kendime
Ýçimde kopan fýrtýnalar,
Ve yaralý yüreðimle
Hep ayný acýnýn çemberinde döndüm...
Kaderimle baþbaþaydým
Ne hüzünlerim,hüzün gibiydi
Ne acýlarým acý...
Sancýlý gözyaþlarý döktüm kuytulara
Her bedele gögüs gerdim
Her yolu denedim çýkmak için aydýnlýða,
Çaresizliðimi gördüm gölgemde
Bir mum gibi erirken siyahlarýn içinde
Öðrenemedim beyazýn tadýný...
Herþeyden yoksundum
Bitmek bilmedi yazgýmýn bahaneleri,
Sürüldüm kendimden öteye
Býçak gibi sýrtýmda
Taþ gibi baðrýmdaydý öfkem...
Soruldum,sorgulandým yýllarca
Aklanamadým,
Karanlýk bulutlarýn altýnda
Sineye çektim herþeyi
Haneme yazýlan her bir günahý
Boynumun borcuna saydým...
Eyvahlara alýþtý dilim
Ne tövbelerim tövbe gibiydi
Ne özürlerim özür,
Nerde haklý,nerde haksýzdým
Göremedim doðrularý
Uçurumdan düþer gibiydi
Ömrümde ki her an...
Bakýndým etrafýma
Savruluþumu gördüm rüzgarýn önünde,
Ne dostlarým dost gibiydi
Ne düþmanlarým düþman...
Yeri göðü inleten çýðlýklar duydum
Kýyametim koptu sanki
Ve ben uyandým,
Sýðamadýðým hayatýn içinde
Kaybolduðum kabuslardan...
Yoruldum yer aramaktan
Huzur sokaklarýnda
Yakýþmýyordum mutluluða belli ki,
Dondu bakýþlarým ufuk çizgisinde
Yavaþ yavaþ kayboldum
Kendi bataklýðýmda...

21:50__25.11.11

Sosyal Medyada Paylaşın: