Beni affet!
Senden sonra tutunmadým hiçbir dala
Baþbaþayým…
Parmaklarýmý kavuran yalnýzlýkla
Taramadým ufkun altýn saçlarýný
Safir dokunuþlarýmla…
Seyretmedim gün bitimini
Sörfünde de deðilim! Mavinin tonlarýnýn…
Vurulmadým Eros’un mistik okuyla
Yani, esirinim hala!
Þiir mi?
Ne kulaklarým duyuyor!
Ne dilim zikrediyor!
Aþk’tan mýdýr bilmem!
Yalýn bir serkeþlik kalmýþ dudaðýmda…
Hani bir zamanlar;
Yüreklerimiz kuþ sürüsüne takýlýr giderdik ya!
Baþkentin loþ sokaklarýnda sarardýk yaralarýmýzý…
Dudaklarýmýz kor olunca
Bir vuslat serperdik kovandan!
Þimdi;
Arýdan soruyor muyum?
Hangi öz’desin?
Biliyor musun?
Gövdesinde uyuduðumuz koca çýnar orada hâlâ
Ýnan! Bizi soruyor?
Yani, o bile merakta…
Bekliyorum þu kanlý sonbaharýn aþktan el çekiþini
Tek ölen ben miyim?
Þu köhne mezarlýkta
Ben gibi, nice sevdalýlar yatmakta...
Bu ara kabir sessizliði hâkim ayamda
Mevsimler döngüsünü þaþýrmýþ olmalý
Mayýn tarlalarý yakýlamamýþ kandil daðýnda
Ölüm iki adým ötede deðil!
Burun buruna eloðlu!
Elkýzýsýn derdin ya!
Bakma sen bana…
Kýrgýným elimi býrakýþýna…
Ve… Hâlâ
Koridorda yanan ýþýða bakýyor gözlerim
Hiç deðiþmedi evde düzen
Masada yine baþköþe yerin
Çaresizlikle seyrindeyim…
Peynirle-balýn dilinde ki uyumuna
Sonra birkaç zeytin çatalýnda
Gelinler süzünmüþ müdür hiç, bu denli…
Bir yandan da mütebessim halin
Ahh o masum çocukluðun!!!
Sanki beþ yaþýnda!!!
Yüzünde mutluluðun kareleri
Nice pozlar çekmiþim yüreðime
Slâytlar geçiyor gözümün önünden
Naftalin sürüyorum sararmasýnlar diye
Ve zeytin dallarý… Dolanmaz küs çiçeklerinin boynuna
Nutkum tutuklu kalalý, kesildim yemeden
Hayalin karþýmda gülümserken
Sevince dalan kalbim serçe titrekliðinde
Biliyor musun?
Gýrtlaðýna kadar tok hala!!!……
Ceketini üçüncü çýkarýþýndan sonra!
Son nefesini soluduk aþk’ýn
Adým gibi biliyordum
Dönüþ biletin ucu yakýlmýþ mektuptu
Asla ulaþamayacaktý...
Veda aný öylesine kazýnmýþ ki aklýma
Kahvenin telvesine niyet
Sarýlmýþým ayaklarýna
Gitme!...
Ayrýlýðýn çanlarý çalýyorken
Altýn saçlarýmda al yazma
Elimde kocamanýndan bir çerçeve
Ahh! zemheri vaktinin yoðunluðunda
O çýnardan kopup düþen yapraðým
Kuruyasýca derdim ya!!!
Öylesine… Ayaðýnýn altýna…
Þimdi söyle
Yokluðuna düþtüðüm hazin sefaletim
(Bedelimiz bu muydu?)
(Vatan! Millet! Bayrak! Toprak!……)
(……30.000.000 kere parçalandýk……)
Deðer miydi?
Deðer miydi ayrýlýða……
Neþe CÖMERT
...zen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.