....
Bugün bütün siyah kýyafetlerimi kaldýrdým baba
Eski bir bavula hapsettim
Ýlk kez korkusuzca sonuna kadar basýp gaza
Ve radyoda Müzeyyen Senar þarkýsý
"Senin en güzel yerin kahverengi gözlerin"
Þilede bir uçurumun dibine kadar yanaþýp
Bavulu verip eline
Ölümü ittim
Dikiz aynasýndan baktým yüzüme
*Unuttuðum yerden kendimi
Sana ne kadar benzediðimi bir kez daha fark ettim
Saçlarýmýn ele gelmez asiliði
Eðilmeyen baþým
Þaþkýn bir çocuk gibi hep kocaman duruþlu gözlerim
Kendini beðenmiþ dedirten
Kalkýk burnum
Yüzümde yüzünü gördüm baba
Gülümsedim
Alnýmda dudaklarýnýn kelebek dokunuþu
Hissettim
Anladým ki
Ben ölmediðim sürece
Sen de ölmedin
Dýþarýda kasým baba
Kirpiklerinin ardýndan arada dýþarýya bakýyorum
Ama ben en çok
Gözlerinde dinlenmeyi seviyorum
Uzun uzun yürüyorum sahilde
Sonra bazý geceler kaçtýðýmýz çay bahçesine gidiyorum
Pardon baba
Kolkola gidiyoruz
Bakma sen havalarýn soðuduðuna
Henüz çiçekler kurumadý
Akþam üzeri begonyalarýn kokusuyla kahvelerimizi içiyoruz
Fakat çok sessisiz
Olsun kimse bizi duymasýn, kimse bizi görmesin
"Ýstanbul bizi saklasýn
Boðazýnda düðümlesin”...
...
de_soulmate
adýmyoksoyadýmbabam
dördüncüyirmialtýkasým