Önce gül söze baþladý. - Bülbül bile aþkýmdan þeyda oldu. Kâbe benim suyumla koktu gül gül. Yüzlerce þarký türkü yazýldý adýma Daha neyin iddiasýndasýnýz ki dedi.
Lale -Sen çok þýmardýn ama. Her kese eðilmedin, gurur yaptýn. Bense nice gerdanlarý süsledim. Hem git bak Selimiye’ye Orada gül mü var, lale mi? Ters durarak secde yapan.
Papatya -Benden beyaz ve incesi var mý içinizde? Ben olmasam aþýklar nereden anlayacak Seviyor mu, sevmiyor mu?
-Hýhhh dedi manolya. Koparýlýp atýlan þu yosmalara da bakýn hele. Aþýklar beni koklamaya bile kýyamýyorlar. Derdinize yanýn siz.
-Ayyy güleyim bari diye söze girdi menekþe Ýðde çiçeði: ’ Gül gül, bayýltacaðým nasýlsa hepinizi’ kokumla Karanfil aðzýný açacaktý ki Hanýmeli: - Sen hiç konuþma bari Ölüm kokuyorsun, Seni hep mezarlýklarda görüyoruz diyerek Susturdu onu.
Ve en sonunda... Yüce Râb’dan bir ses geldi.
- Ben topraðý yaratmasaydým. Ademi de topraktan... Neye yarayacaktý güzelliðiniz? O halde susun da Ýçine konduðunuz vazoya bakýn. Ondaki güzelliði görün. O da topraktan. Týpký Adem gibi..... Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.