HAVARİ
Köy çocuðuydu,
Köy Enstitüsünde okudu,
Köye atandý.
Okul yoktu, yaptý.
Bir bahçe, kümes ve ahýr izledi okulu.
Bahçesinden tavuk ve havuç,
Ahýrýndan süt ineði hiç eksilmedi.
Radyo ilk onunla girmiþti köye,
Saç týraþýný onda bilmiþti köylü.
Kýzlar onunla keþfetmiþti okulu,
Ýmam baskýsýna karþýn…
Yedi den yetmiþe her kese öðretmiþti A BE CE’ yi,
“Sabýrla koruk” kýssasýndan devinimle:
Atatürk devrimlerini,
Vura-vura belletmiþti Ýmam’ a!
Gök Irmak taþ köprüyü onunla tanýmýþ,
Tarým onunla saygýnlýk kazanmýþtý köylü nezdinde.
Dualarla Tanrý’dan þifa uman,
Hasta kapýlarýnda, bir o vardý eli enjektör tutan.
Arýlar bal yapmayý,
Binek atlar ayakta uyumayý,
Toprak ana bire on vermeyi,
Ondan öðrenmiþti bedelsiz…
Rahle-i tedrisinden geçen her mezun,
Koþar adým izinden yürüdü Bayrak edinerek:
Omuzlar kalkýk, göbek içerde, baþlar dimdik…
Emirsiz, talimatsýz…
Her yýl biraz daha daralttý bekâr odasýný takdirnameler
Köy Enstitüleri kapatýldýðýnda,
Yalnýzca o direnmiþti kilit vuran ellere: ”Hayýr, hayýr!!”
Yanýyorken yüreði cayýr-cayýr…
Baþlattýðý eylemin ikinci günü,
Tabiat Bilgisi Öðretmeni sin diyerek “hizmet gereði!”
Köyden kente apardýlar harcýrahsýz…
“Sis bir tabiat olayýdýr,”
Diyerek baþlar baþlamaz kentteki ilk dersine,
Bir kalemde fiþlenip, “lâ dini,”
Yazýldý tertemiz siciline, savunmasýz…
Öldüðü gün kahrýndan,
Apar topar toplanan,
Belediye meclisince;
“Tabiat Mahallesi!” olarak deðiþtirildi, mahallesinin adý…
Ve bir konuþma yapýldý hatýrasýna,
Törene katýlan Kaymakam tarafýndan:
“Sýra dýþý bir kiþiydi,
Tonguç’larýn varisiydi,
Bir eðitim havarisiydi…”
Ardýndan imamýn sesi:
“Nasýl bilirsiniz?”
“Ýyi biliriz,”diyerek hep bir aðýzdan,
Baþlattýlar vaveylâyý!
Ahlar, vahlar arasýnda zikrederek Mevlâ’yý;
Kapattýlar bir çukura,
Havari nam PAÞAOÐLU Bekir Hocayý…
Necati ÖZTURAÇ
15 Tem.2011-Erenler/Sakarya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.