Masanýn üstünde bir derviþtir mum, O yandýkça sanki ben eriyorum. Yangýnýn raksý var mum alevinde, Dumanlar âþýðýn gönül evinde. Mum, sessizce yana yana aðlýyor, Sükût lehçesinde mumlar çaðlýyor. Devrilmiþ halinde bir mânâ saklý, Ayakta olana her þey yasaklý. Pervâneler þaþkýn, yollarý zifir, Bir gece yarýsý güneþ misafir. Ve küfür, gündüzün tam ortasýnda, Ýnsan, iki nârýn hep arasýnda.
Ankara, Kasým 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.