BİLEMEDİM

Yokluðunda hasretin kor oldu
düþtü yüreðime
cehennem ateþleri yanar içimde
usul usul sarar tüm benliðimi
yanarým
yanarým günlerce
kül olup savrulacaðýmý
bilemedim....


karanlýk gecelerin doruðunda
aklýma sen düþersin
hayalinle sohbet ederim saatlerce
seninle sabahlarým böyle her gece
karanlýðý rehin alýrken güneþ
kan damlar
kan damlar yüreðime
sessiz sessiz
böyle her gece...


böyle umutsuz
böyle çaresiz
böyle bir boþlukta
terkedilip unutulacaðýmý
savrulup bir hiçe atýlacaðýmý
bilmedim
bilemedim.....

yüzüm gülse bile
içimde fýrtýnalar kopuyor
korkuyorum yaþamaktan
hayata tutunamamaktan korkuyorum
korkuyorum sensiz kalmaktan
sensizliði düþünmezken
kendime sensiz kalacaðýmý
itiraf edemedim

kendimden gittim
dunyamdan gittin
bu ne acýdýr YA RâB
nasýl yaþarým sensiz
beni terkedeceðini bilemedim


MEHMET ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: