sen ondan öðrendin kendine ne kadar uzakta olduðunu; ölüm düþürdü seni ruhunun gurbetine, ve büyük bir yalandan kurtardý; bu yüzden hiç aldanmadýn, hiç de mutlu olmadýn.
Ölüm, ömrünün o yalan yarýsýný senden aldý,
aþka susamýþ öbür yarýsýný yakýn uzaklýklara saldý; ölüm yüzünden ne kimsenin kimsesi oldun, ne de kimse senin gördüðünü gördü; yaþayan tek yerin o ölü gözlerinde, karanlýk kokulu otlar bu yüzden bir tek sana el salladý...
Cezmi ERSÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
cezmiersoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.