Zorlu bir yorgunluk var, kökleri salmýþ biçimde
Sarýlýr hiç durmadan, sýrrý kuþanmýþ içimde
Sönsün artýk kaderin küle çeviren ateþi
Dönsün artýk geceler güneþ özledi seviþi
Yýllarýn kördüðümü ölmenin bir baþka eþi
Her yeni gün tekrardan sabýr baþý taþa çaldý
Saysan ederi hiç yok, kendinden kendi bunaldý
Misali varsa eðer; söylesin, göstersin herkes
Var mýdýr þu dünyada alýnmasý haram nefes
Yaþamanýn lutfûna her dem verildikçe heves
Sýralar kaygýlarý hepsi sanki ölüm andý
Gökteki yýldýzlara; güne, güneþe buluta
Abdal ile sarhoþa, sordum geçtiðim sýrata
Yolun kesik dediler sýrtýný dön sen murada
Anladým tüm gerçeði, niþân koymuþ ölüm ömre
Düþürür hiç durmadan, onmaz baharýma cemre
Çýlgýn gönül içinde, ezilmiþ bin bir çiçeðim
Açmayacak günlerde, asýlýdýr gözbebeðim
Dilde karýncalanýr, tutmayan hiç bir dileðim
Yakýldýkça aðýtlar, el kendime zulüm sandý
Zorlu bir yorgunluktur, hasret yýðýlý göçümde
Daðlanýr hiç durmadan, yýkýlasý yok içimde
Þükran AY