TUĞLAR

-Yahya Kemal’in aziz hatýrasýna

“Tekbirlerle halka iyân oldu tûðlar,
Sahrâ-ý Üsküdar’e revân oldu tûðlar.”

Toplandý Divân-ý Hümâyûn Çýraðanda,
Bir gözde letâfetiyle üryân oldu tûðlar.

Saltanat mülkünün serhaddi büyüsün deyû,
Fütûhat demine fermân oldu tûðlar.

Saraya hapsolmaz Ý’lâyý Kelîmetullah,
Bir ruh coðrafyasý için beyân oldu tûðlar.

Makarr-ý Ulemânýn yükselen kürsüsüne,
Nâzenin bir edâyla ummân oldu tûðlar...


“Meydân-ý cenge sâye-resân oldu tûðlar,
Reyhâb-ý milk-i Nûþîrevân oldu tûðlar.”

Adlin mülke esâs olduðu gündenberû,
Haksýzlýða el atan derman oldu tûðlar.

Harbin bile hulkunu bizler kayda geçtik,
Ânýn içün cephede ümrân oldu tûðlar.

Rûy-i zemîn, Didâr-ý Hudâ adýna toplaþup,
Bir hasret peþrevine mihmân oldu tûðlar.

Bektâþî dergâhýnda sanki ermiþ Post-nîþin,
Yeniçeri’nin gönlüne sultân oldu tûðlar...


“Sermest-i câm-ý Vuslat-ý þân oldu tuðlar,
Tebriz’e reh-nümâ-ý inan oldu tûðlar.”

Cihaný tahtýna küçük gören Hünkârla,
Devlet-i ebed’e kehkeþân oldu tûðlar.

Nice kýzýl mahþerde kanla yýkandý,
Kanadýnda gürz taþýyan þahan oldu tûðlar.

Gökte melekler hurûc etti ser te ser,
Yerde düþmana atýlan civân oldu tûðlar.

Harb divânýna halâyýk, heyecana remz oldu,
Hür düþünce ufkuna meydân oldu tûðlar...


“Her yerde remz-i emn-ü emân oldu tûðlar,
Hem hakka hem hâyata zamân oldu tûðlar.”

Pembe dünyalarýn doludizgin sevdâlýsý,
Sipâhiler altýnda küheylan oldu tûðlar.

Kývâma ermiþ saltanatýn ilim cehdi içinde,
Lazâ-i Celâl’e sahn-ý semân oldu tûðlar.

Rahmin er meydanýnda en soylu tecellîsi,
Tüfenginin kabzasýnda imân oldu tûðlar.

Milletinin yüreðini sýrmasýna tâc yaptý,
Millî mefâhir olmaðla þâdân oldu tûðlar...


“Þevk-i seferle pür-heyecân oldu tûðlar,
Bâd-ý zaferle Mýsr’a vezân oldu tûðlar.”

Gönül tellerini kösle titretip geldi,
Mehterân bölüðüne merdân oldu tûðlar.

Hayra meyledüp aldý mazlûmu gölgesine,
Kötülüðün þerrinden girizân oldu tûðlar.

Sanki bir fettan kýz, sanki bir delikanlý,
Gönlümüze âteþ-i sûzân oldu tûðlar.

Diyâr-ý küfrün bahtýna vurarak damgasýný,
Hükm-i ezel mülküne divân oldu tûðlar...


“Hakkaa ki ser firâz-ý cihân oldu tûðlar,
Ferman-dih-i zamân ü mekân oldu tûðlar.”

Cephede kýlýnç, tahtta hatt-ý hümâyûn
Tevekkeli topluma suhân oldu tûðlar.

Bezm-i ezel’den berü zafer hâlesi içün,
Önünde diz çökülen erkân oldu tûðlar.

Bayram halayýðýnda kös urup, nârâ attý
O yüce haþmetiyle seyrân oldu tûðlar..

Sipâhi’nin savleti mûrâda ermeyince,
Bahtýna türkü yakýp giryân oldu tûðlar...


“Yer yer misâl-i bîd-i hazân oldu tûðlar,
Sultan Selim’e girye-künân oldu tûðlar.”

Hapsolmadý sýnýrlara, gazâlara kulaç açtý,
Nice cenk delisine cânân oldu tûðlar.

Asûde gölgesinde bir millî cilve taþýr,
Ânýn içün doðuþtan nâzân oldu tûðlar.

Son Melce’nin uðruna bir ulvî mâcerâya,
Tekbirlerle at koþturup su’bân oldu tûðlar.

En soylu idealin baþ eðmeyen burcunda,
Selçuk’dan Osmanlý’ya hükümrân oldu tûðlar!

MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI


Sosyal Medyada Paylaşın: