Meðer ne çok severmiþim gözlerini Gitti ya, söndü ýþýklar. Siyah aldý yerini Kapkara,derin,dipsiz bir uçurum iþte. Nereye adým attýðýný bilmeden, bir çukura, bir yükseðe basa basa yürümek...
Meðer ne çok severmiþim ellerini Dalýna tutunan yaprak gibi Her rüzgarda kopacak, ama hayatla barýþýk.
Meðer ne çok severmiþim yüzünü Ekmek gibi, su gibi, soluk gibi... Mecbur olduðum herþey gibi.
Meðer ne çok severmiþim gülüþünü Mutluluðu avuçlarýmda tutmak gibi, Ayrýlýða inat sevmek gibi...
Gidiþin.. Kimse’m gibiydi, ’hiç’ gibi... Bi onu sevemedim, Yokluðunla bir olup, oyunlar oynadýlar Ýþte bir gidiþini sevemedim, Seni çok sevdiðim kadar.
Sabiha ÇITIR.. Sosyal Medyada Paylaşın:
sabiha1912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.