bazen çok fazla çocuðum, beþ çocuk. ellerimi saydýðýmda, on. on yaþýmda kalmak isterdim, o zamaný hatýrlamýyor olsam da, isterdim. ... çocukluk mu ediyorum þimdi ben ? olsun efendim, dün ne çoktum – bugün, o kadar çocuk.
küçük kibriti ben çekmiþtim. vasat-i ama, kýrk çöp, hala þansýmýn olduðunu düþünsem de, zaman kahramanlarýný hep öldürür, unutkanlýklar hep ayný hikaye ile baþlar.
bütün aynalar, yanaþmadýr, acýyý herkes gözlerinden okuyabilir. sanýrým yaðmur, içimizdeki göle çekilmektir. nede olsa, cebimizde taþýmýyoruz duasýný.
yediðim týrnaklar, en sevdiðim romandan kaçmýþlardý, bir elim, ispanyol klasiðiydi, bir diðeri, su topluyordu, taþýmak, el çabukluðu, ellerimi çocuk tut!
nefesimi, sesime iliklemiþtim bir defasýnda, frekansým sol þeritte ilerliyordu, her þey çok uzaktý. mesela, yüzüm, bir deniz anasýnýn, evlat acýsý.
çok fazla dilek tuttuk, sonra baktýk kayacak yýldýzýmýz kalmamýþ, gökyüzünden vazgeçtik. en çok haziran sevdi beni, geri kalaný ; sýrtý yokuþ mevsimlerin döktüðü takvim yapraklarý.
Ýsmet BAYGIN. Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.