z/amansýz hastalýðýmý biliyordum öleceðimide ama hep derdim ona bana "yaþýyacaksýn" de sen "ölmeyeceksin" de o susardý ben bu susmalara bile incecik hayaller yapýp uçlarýna umut baðlardým ve bir gün bana öl dedi ol demedi ben de bütün gücümü toplayarak beni bitkisel hayatta yaþatan fiþe doðru yöneldim onun istediðini yaptým büyük ihtimal þiir bittimi ölmüþ olurum beni bir çarþamba günü topraða verin en güzel sesliniz bir sela versin tenim hala ýlýk musalla soðuktur kuvvetli rüzgarlarla gövdesinden sökülmüþ yeþil yapraklar serin musallaya yatýrýn beni yavaþça çok aþýk olanýnýz kýldýrsýn namazýmý sessizce gömün beni ben yokken ama mezar taþýma "isma il/ahi "yazýn
þimdi ben bir mezar içinde bir mezar da benim içimde anlayýn dostlar bunlar yaþar gibi ölümde de içiçe
tüm haklar helaldir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Gezer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.