hakikatle yüzleþen düþ aynalarýndaki yüz/ göz göz toprak teni gibi pürüz bu sevdadan kalma bir ananedir ki yürek hâlâ yerden fýþkýran otlar kadar gürz!
biz süzdük sen de süzeceksin gözlerinden o denizi sorma durma vurma/ süz aþk bu. þaþma. kolay deðil bu alýþýldýk bir ahval bu biraz harp/ hem kimisinde labirenttir vicdan kimisinde düz
göðün gözleri dolu dudaðý kývrýk cildi kara/ yaðsa aðarýverecek hayýr. yaðmaz! onurludur kimi kentlerin göðü köpekleri kadirþinas adamlarý er kadýnlarý gözü pek çocuklarý pek gürbüz
kiminin kalp diye sol yanýnda taþýdýðýdýr çöz çözmüþ atmýþsýn boynumuza baðladýðýmýz al çiçek desenli o eþarp yaz’ý kazýnmýþ gitmiþ alnýmýzdan yemyeþil yazý fark eder mi/ can feda. nasýlsa bu son veda... üzeceksen güzümüzü kýþýmýzý da üz
biz ezberledik oðul!.. kiminin sevdasý böyle üvey olur kimininki öz.
JD Sosyal Medyada Paylaşın:
Kyrie Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.