Eski Acılar İçin Yeni gözyaşları Dökemiyorum Artık

Ben,Van’da ki onbinlerce depremzededen yalnýzca biriyim.
Ýliklerime kadar iþleyen soðuðu bir ben bilirim.
Annem,babam,kardeþlerim..ve bütün Van halký..
uzun gecelerin bekçileriymiþcesine nöbetlerdeyiz.
Ne bir yardým eli uzattýklarýný gördük kimsenin
ne de baþka birþey.
zamansýz gelen bu felaketin býraktýðý derin izleri,
belki de yýllarca içimizde taþýyacaðýz.
Öyle ki; Bu þiiri de felaketin bir armaðaný olan
TABUT’umun yaný baþýnda yazýyorum.

bir..iki..üç.
.../sonra görmüþ olduklarýný yitirdin..
/dýþa dönen yapralar gibi yüzünü güneþe döndün.

Son böyle bir þeydi iþte karýnca yuvasý bozuldu.
" Aþk gecikmiþ bir otobüstür sen yitirmiþ iken artýk yönünü."
Bana bakmayý sürdürdün..
Bütün ninnileri biliyor gibiydin o anda.
Dudaklarýn kalbin gibi heyecanlý ve uçarý.
Trenler geçiyordu göðsünden.
" Uzanýp çimenere arzuyu tadacaktýn."
olmadý,tadamadýn bu duyguyu.
her þeyden geriye, küçük titremiþ bileklerinden
tutup savurmak kaldý seni.


Gidemiyordun.
Büyülenmiþ bir çiçeðin resmini taktým avuçlarýna.
ve geceyi öylece büyük, örümcekli bir toprak parçasýnda geçirdin.
üzerin açýktý. Soðuk hava artýk ýsýtmak için dolaþýyordu baþ ucunda.
gece ipini çekince,
bir þafak çözüldü ak bulutlarýn kapladýðý mavi gökyüzünde.
Sonra bakkala gittin azalttýðýn sigarayý çoðaltmak için.
Bir þeyler..sýrf çoðul olsun diye,
yanýnda susamlý bisküvi aldýn.
Çýktýn oysa yaðmur yaðmasýný isterdin o anda.
ýslanacaktýn..çamur çamur batacaktýn kendine.
olmadý bir sonraya býraktýn.

Yüzün süt kabýndaki buhar gibi taze titriyordu.
Daha üç gün vardý önünde.
Diri tutmalýydýn azý kara umudunu.
Cebinde ki son parayýda kumara verdin.
þimdi daha da çaresizdin.
He sokaða bakýndýn.
Baktýn bir þeyler deðiþecek mi diye
Seslendin kalabalýðýn içine.
Biliyordun geri döneceðini kendi nefesinle daha öfkeli.
" Affetmeyecektin filmlerdeki gibi bu kenti."
Daðýlmýþ halde geri döndün.
Baktým olacak gibi deðil,
elinden tuttum.
Kusmaný izledim, aðlamaný..yýkýlmaný...

" Kan görmek istiyordun, dilimi ýsýrdým."
Kelimeleri böldüm sustum.
Sen kelimelere bölmezdin dilini de
ýsýrmazdýn da..ölürdün sadece.
Papatyanýn aðaç olduðuna inanmak gibi ölürdün.
" Sonra biraz küle dokunurdun teninde bir kül daha açmak için."
Biraz daha bana sokulurdun bende kanamak için.
Herþeyi býraktýk sanki.
Koca bir yeryüzünü tükettik.
Ölümler büyütüyoruz.
Gömleði kýrýþýk evi daðýnýk
Gölgesiz ve perdesiz ölümler.
Hiç bir notaya deðmeyecektik aslýnda.
Ve her sancýda yüzümüzü güneþe dönecektik yapraklar gibi.

Þimdi gidiyorsun yýkandýðýmýz çeþmeden.
Suyu, topraðý, ýsýran akebi senden öðrendim.
Sen de benden bütün ilimleri...
Bir bilinmezliðin ayazýnda karalara bürünmüþ
matem tutuyordu yüreðin.
kýrgýným, sen yoksun.


Seni pencerendeki ýþýða, sýmsýcak lamba karartýsýna itmek isterdim.
açmamýþ kavak tomurcuðu kadar taze kalaydýn diye.
Fabrika dumanlarý sizde akan ýrmaða benzemez,
ve sen o ýrmaða takýlý taþ kadar hýzla yürüyemeyeceksin.
...taþýn altýna gizlenerek kuyruðuyla serinlemeye gelip,
suya dalýnca dünya kadar büyük ve sevinçli dönüþ yapan " yýlan " da olamayacaksýn.

Karýþýk iç güdülerimden, karanlýk deðerlerle örtülü sayfalar dolusu
delilikten söz etmeyi býrakýyorum artýk.
Sense tozu uçuþan bir yolda koþmayý unutma!
../Büyük bir bilge deðil, büyük bir karanlýk olduðunu da elden býrakma!


Gidemiyordun.
Dünya da köpekler, eþekler uluyordu.
Gidemiyordun.
Ellerinde bronz bir þafak çözüldü durdu.





Sosyal Medyada Paylaşın: