GÜVERCİNLER

Düþlerim
Geri iade edilmiþ adak aðaçlarýnda kaldý.

Kýrýldý ayak bileðinden sesim.
Yüzümde, yumruklarýn o mor iziyle
Beyaz sokaklarýn siyahi cesedi oldum.

Bileklerime aðýr gelen ellerim
Parmak aralarýmdan kayýp düþüyor.
Anne…
Baba…

Mutluluk benden gideli çok oldu,
Gözlerim saygýyý unutalý.

Soluðuma indirilen tokadýn
Unutulmuþ besmelesiyle bakýyor vahþi gözleri…
Vurma_______
Vurma_______

Sesimi duyan var mý?
Güvercinler hala uçabiliyor mu?

Tutmayýn gecenin sesini
Vurmasýn bana bu adam
Ve incitmesin çürüyen yerlerimi
Anne…
Baba…

Âmini eksik cesedim artýk
Görmeyin beni bu halde
Bilmeyin bunca yitikliðimi,
Kimliksizliðimi…


Siz bana,
Ellerinizi sadece
Saçýmý okþamak için kaldýrýrdýnýz.
Oysa þimdi
Caným yanýyor
En çok ruhum…

Vurma____
Vurma____

Sesimi duyan var mý?
Güvercinler hala uçabiliyor mu gökyüzünün siyahýna inat?
Anne…
Baba…

Bu adam beni döverken
Kimyasal izler býrakýyor vücudumda,
Görüntümü tanýyamayýþýnýz bu yüzden…
Bu yüzden eksilmiþliðim / mor suretimden…

O hep,
En iyi yaptýðý þeyi yapýyor
Beni dövüyor.


Sesimi duyan var mý?
Güvercinler hala uçabiliyor mu?

****


“Þimdi ellerim,
En tenha istasyonu þehrin.
Saçlarýmdan rüzgarý koklayan tanrý
Beni terk et____
Kýrýklarýmý kesme vakti…

Giydirilmiþ bir düþü,
Soymaktan geliyorum.
Âmini eksik cesediyim kendimin.”

Burçak Durak

Sosyal Medyada Paylaşın: