Gün Çekilirken

Gün çekilirken üzerimizden,
Koruk bir tat kalýrdý dudaklarýmýzda…

Düþerdi
Ölümün karanlýk yüzü,
Geçerdi
Çalýnmýþ hayatlar bir bir gözlerimden.
Susardým…

Vurgun yemiþ
Bir kadýn þarký söylerdi içimde.
Yaþarken
Yüreðimde hançerlenmiþ bir kara,
Ateþinde yanýp ,
Arýnacaðým günahlarýmdan
Kýrýlma noktasýna üç kala…

Secde ettiðim aþk aþkýndý
Kanardý kesik olmayan yaralarým.
Ne kadar gömsen de,
Örtülmezdi sevdanýn üstü toprakla…

Dipsiz kuyuda yaþarken hiçliðimi,
Ömre bedel yüreðinde aþký içip,
Ýsmini bilmediðim bir kentte doðardým yeniden.
Karlar dudaðýmda ki çýðlýðýma sus iken,
Sana ait gözyaþlarým süzülürdü yanaklarýmdan.

Tutuklu olan mutluluðumuzdu
Zindanlarýn
Müebbet inde
Ayný raydaydý gidiþatýmýz...

Artýk

Yeminleri mýhlýyorum sensiz gecelerime.
Kýrýlmadan kalemim,
Ýçimdeki kýrýlma noktasýna beþ kala
Çalma karaya dair ne varsa
Yazýyorum satýrlara...

Pusu kurmuþçasýna vuruyor gözlerin.
Kaçýþ yok menzilinden
Bitiyorum her vurduðunda.

Sensiz aldýðým her nefes kirli bana…





Canan Korkmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: