Karanlık Haykırış

Bir nefeslik ömür
Gözlerimin önünden geçip gitti
Sustum, alçak oldum
Konuþtum haksýz oldum
Ne bilinmezmiþ hayat

Umutlarýmý, avuçlarým da saklarken
Çýrpýnýrken, ömrümün baharýnda
Karanlýk bir haykýrýþ, böldü tüm düþlerimi

Ne yana döndüysem, vurgun yedim
Kaçýþý yokmuþ gerçek sandýðým, sahteliklerin
Öyle bir acýymýþ ki
Gözünde canlandýrdýðýn
Geleceðin kayboluþu

Yoksul kaldý sevmelerim
Yýkýk bir yapý þimdi
Onca emekle ayakta tuttuðum bu beden,

Sorgulara yenik düþtü çehrem
Bir parça gülümsemeye muhtaçken,
Bir yudum sevgi dilenirken,
Acýmasýz bir bakýþa, baka kaldým

Neydi sebep,
Neydi bunca kinin birikimi
Düþüncelerim küstü bana, cevap aramaktan
Yüreðim lal oldu, hissetmeye çalýþmaktan
Ben bende sürgünüm þimdi

Emekler boþaymýþ, çýrpýnýþlar boþa
Göz pýnarlarým küs bana
Tükendi onlarda

Ben yine susuyorum
Ýçimdeki çýðlýklarla

s.ç
Sosyal Medyada Paylaşın: