Aðýr aðýr ölmelisin.. En az bir aðaç büyütecek kadar hayatta kalmalý.. Ve alacaksýn mükafatýný ezdiðin çiçeklerin.. Âmâ bir bahçývan olmalý sen dediðin..
Yavaþ yavaþ tutmalý ellerin.. Birden arasýndan kayacakmýþ gibi beklemelisin.. Eðitilmiþ bir aslan gibi yanan çemberin.. Tam ortasýnda düþmelisin.. Sessiz kal, dilsiz olmalý sen dediðin..
Ýyiden iyiye bitmelisin.. Her geçen saniye zehirlendikçe hücrelerin.. Herþeyin anlamýný yavaþça yitirmelisin.. Tepkisiz kal, hissiz olmalý sen dediðin..
Yitirmelisin.. Koskoca bir dünyayý cebinden düþürmeli.. Okul harçlýðý hayat dediðin.. Ýdare etmeyi öðrenmelisin.. Araf ta kalan bir ömrü.. Nasýl bir cevapla süsleyeceksin? Yüzsüz kal, yüzsüz olmalý sen dediðin..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.