Gece lambasý baþucumda Ben titrek ellerimle seni yazarken satýrlarýma Henüz dertlerim çýkmamýþtý gün ýþýðýna Son yazdýðým satýrlar takýldý kafama.
Tekrar, tekrar okudum ve emin oldum Ellerim baþka yazýyordu seni Kalbim bambaþka söylüyordu Yüreðimdeki yerini...
Ellerim seni seviyoruma gitti Kalbim nefrete büründü Çünkü kalbimdeki sen çoktan ölmüþtü Ýþte o vakit dertlerim gün ýþýðýna çýktý.
Sabah olmuþtu önce kuru ayaz, sonra bir fýrtýna Gözlerimden yaþ mý aktý? Yoksa kalbim kan mý aðladý? Bilemedim Yaðmur çiseleri gibiydin, seninle hiç baþ edemedim.
Ayaz bitti fýrtýna dindi Sen denen müptelâ! Son damlasýna kadar çýktý gitti Her þey normale döndü.
Farkýna vardýðým bir þey vardý Yazdýðým tüm satýrlar yerini Bembeyaz bomboþ bir sayfaya býrakmýþtý Ýþte o an hayata döndüðümün kanýtýydý.
Sen denen hikâye bitti Artýk benim için yaþama vakti Ýster þiir bil ister hikâye ya da roman Bu sana son ferman.
17.11.11 - Lokman Bekler Sosyal Medyada Paylaşın:
ByLokman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.