ARTIK SEVMEYECEĞİM

Kýþ mevsimiydi
Soðuktu, kar ve tipi korkutmuþtu beni
Üþümüþtüm, titriyordum
Ama aldýrmýyordum
Ne soðuða ne kara ne de tipiye…
Onun varlýðýný hissetmek içimi ýsýtýyordu
Gideli üç yýl olmuþtu
Döneceðini söylemiþti bir kýþ mevsiminde
Ne zaman kar yaðsa dýþarý bakardým
Çok severdik kar da yürümeyi
Hep beklemekle geçti günlerim
Özledikçe özlüyordum
Bir gün postacý bir mektup býraktý
Aþkýmdan gelmiþti
Heyecan kaplamýþtý bedenimi
Seni çok seviyorum biliyorsun….diye baþlayan
Ve üzgünüm kalbimde bir baþkasý var…
Cümlesiyle biten bir mektup…
Dünyam baþýma yýkýlmýþtý
Hasret dolu gözlerle onu beklerken
Kalbim parçalanmýþtý aniden
Artýk içimde ne umut kaldý, ne de onun sevgisi
Aþk mý … tam bir yalancý…!!!
Ýnanmýþtým ama yanýlmýþým
Þimdi kalbime kilit vurdum
Bir daha açmamak üzere
Artýk sevmeyeceðim ...


Sosyal Medyada Paylaşın: