en çok yazlarý sevdim
ilkbaharýn ardýndaki yazlarý
kuþ sesiyle güneþin dost olduðu
meltem esintisiyle
pencere perdesinin oynadýðý
ona eþlik eden yüreðimin coþkusunu
sanki
yaþama yeni doðar gibi
sanki
ömür hiç bitmeyecek gibi
en çok ilkbaharýn ardýndaki yazlarý sevdim
kumsal benim olacak
güneþ benim
deniz her dalgasýyla beni saracak
midye kabuðundan aldýðým her pirinç tanesi benim olacak
martýnýn attýðý çýðlýk
denize düþen karpuz kabuðu benim olacak
en çok ilkbaharýn ardýndaki yazlarý sevdim
kýþý unutacak ademoðlu
karý
buzu
umutsuzluðu
soðuðun getirdiði kederleri unutacak
serpilecek gönüllere umut taneleri
ýþýk ýþýk
sýcak sýcak
gözler yüzlere tebessüm edecek
hiç bitmeyecek gibi
hiç gitmeyecek gibi
gün
gece karanlýðýna hapsolmayacak
en çok ilkbaharýn ardýndan gelen yazlarý sevdim
umuttu yazmak istediðim
umuttu yaþamak istediðim
bir aðaç gövdesinde
bir kuþ sesinde
bir insan yüreðinde görmek istediðim
denizin sonsuzluðuna yelken açmak
umuttu insanlýða sunulan þerbet
en çok ilkbaharýn ardýndan gelen yazlarý sevdim...
15 kasým 2011/Nilgün Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.