Bas

(b)emol

kýrmýzý ojelerinde
gri bir þehir büyütüyor kalbim

gülümsüyor dudaklarýmýn arasýndaki o dilsiz gazel
titrek bir lambanýn ýþýðý düþüyor yüzümün çizgilerine

hangi seviþmenin rengine giyinsem
sonu hep mum sarýsý ayrýlýk

gözlerime ne zaman cemre gibi düþse aþk
ülkesini kaybediyor aklým

ellerim kayýp haritalar gibi
pusulasýný hep þaþýrýyor!.

artýk git/me

(a)rya

içime kök salýyor eðik bir lügât
hangi kelimenin özüne sýðýnsam þiþenin dibini buluyor

sokaklar mavi lekeli
çentik atýyor duvarlara baþýboþ cümleler

kalbimi deliyor
üstüne bastýðým o çakýl taþlarý

çiy deðil avuçlarýmdaki o ter
parmaklarýmda yine mor bir ihtilâl kopuyor

son kez öldür/me

(s)onat

ansýzýn
yaðmalýyor yüreðimi hüzün

birden talan oluyor
ateþ üzerinde kýzaran resmin

bazen her ayna
tanýdýk bir hâlini oynuyor

sonra aðzý açýk geceden
bir yýldýz düþüyor

artýk bana her aþk
bir uçurtma gibi geliyor

yeniden sev/me

../

usulca ört gözlerimi
kimse aðladýðýmý duymasýn.

O.Þafak/Denizli
OnbeþKasýmÝkibinOnbir


Sosyal Medyada Paylaşın: