Cumartesi Annelerine

-I-

Anne!
ipini saldýlar uçurtmalarýn
artýk yüzüm hiç belli deðil

bana bir umut doður Plaza de Mayo’da
her dilde çýksýn neþesi kaldýrýmlarýn

yaþlý ellerindeki kâðýttan resimler
soyadýmý düþürmüþ aðýz boþluðundaki aðýt’larýn fiþeðine

aðlama bulut gibi bembeyazým gökyüzünde
kayýp bir damla gibi düþerim yoksa çið gözlerine

ne bir avaz kurtarabilir beni
ne de üç beþ lakýrdý söz

sesim hep kayboluyor ýþýksýz bir oda gibi cumartesileri
nereye dönsem ölüm meleði

II-

Anne!
söndürün sokak lambalarýný
içime doluyor rüzgârýn üfürdüðü o barutlu ýþýk

konuþamýyorum ya da kimse beni duymuyor
cýlýz bir yalnýzlýk kaplýyor tüm bedenimi

pandoranýn izdüþümü gibi
sonsuzluðun gemisinde giden yüzlerce maviden biriyim sanki

benim için bekleme
kim dinler içinde biriktirdiðin o kayýp hikâye’yi

oysa geriye kalan
sadece boþ bir mezar dileði

III-

Anne!
bir kader çizdiler içinde ben olmayan
ne ölüme bir meþale yaktýlar
ne de var oluþama bir sebep aradýlar

bu kadar ucuz muydu? yaþam
bütün özlediklerimi benden kopardýlar

þimdi ufuklar saðýr dilsiz
yakasý açýk her kayýp dilde beni oynuyor masallar

bilirim için sýzlar
bilirim yok oluyor umutlar

Anne!
yüzümü sakladýðýn varlýðýmý artýk kalbinde ara
beni Tanrý’nýn evinden çaðýrdýlar.

../

O.Þafak/Denizli



Sosyal Medyada Paylaşın: