BEN KENDİMLEYİM

Camdan bakýyorum masumca.
Bin bir ümitle çocuk gibi.
Oynayanda yok ki caným çeksin.
Bazý sesler duyuyorum.
Beni çaðýrýyorlar sanýyorum.
Kendi kendime gülüyorum.
Hayat oyununu oynadý.
Ben kendimleyim.

Puslu bir hava yürümek isterim.
Romatizmalarým azdý yine.
Yaðmur yaðacak herhalde.
Elime dayanak almak isterim.
Utanýyorum önemlide deðil.
Aðrýlarým azdý zamanda geçti.
Hayat oyununu oynadý.
Ben kendimleyim.

Eski dostlar mý sizde bakýn.
Hepsi cam önünden geçiyor.
Kafasýný çeviremiyorlar.
Onlarda mý utanýyor acaba.
Romatizmam onlarýn suçu deðil ki.
Gülüyorum çok alýnganlar.
Hayat oyununu oynadý.
Ben kendimleyim.

Bir gün utanacaklarýný biliyordum.
Çok erken dercesine susuyorum.
Cam önünde masumca bakýyorum.
Ýsmimi söylesinler diye bekliyorum.
Ne çaðýran var nede baðýran.
Susuyorum kimsenin suçu yok.
Hayat oyununu oynadý.
Ben kendimleyim.

Saklandým camýn arkasýna
Kendi kendime sen sus diyorum.
Belki bulurlar sobelenirim.
Sobelenmek hiç istemezdim.
Þimdi ebeliðe bile razýyým.
Gördüðü halde sobe diyende yok.
Gülüyorum ben buradayým diyorum.
Hayat oyununu oynadý.
Ben kendimleyim.
Mehmet ACET
Sosyal Medyada Paylaşın: