AYNALAR

AYNALAR

Aynaya bakýyordum.
Saç sakal uzamýþtý.
Bir çift göz gülümsüyordu bana.
Hiçte yabancý deðillerdi.
Tanýþýyor muyuz dedim bir kere.
Ne geçmiþim kaldý ne geleceðim.
Susturmak mümkün mü?
Sen misin soran anlattý da anlattý.
O aynalar.

Tanýdým ama geç oldu
Aynada kendimdim
Dinlemeye baþladým.
O konuþacaktý anladým.
Gülme dedim hep gülüyordu.
Sarhoþ muyum diye çimdik attým.
Yok gerçekti. Susturamýyordum.
Birilerine söylesem delirdi derdi.
Serdi hayatýmý göz önüne.
O aynalar.

Güldüm oda güldü bana.
Sen dinliyorsun kendini dedi.
Dinlemeyen utansýn diyordu.
Sustum cevap veremedim.
Bu ayna ya küçükken sorardý.
Hani masaldý ya.
Zaman geçti diyordum.
Masal dinlemeye zamaným yok diyordum.
Ayna iþte güldü.
Yüzüme bak dedi.
O aynalar.

Anladým ki zaman geçmiþti.
Hani o akýl verenler deli diyenler.
Baktýnýz mý o aynaya.
Kendinizi görebildiniz mi?
Ben gördüm iþte.
Hata yapmayýn dercesine.
Kýrýþýklýklarý yansýtan.
Zamaný geldiði için konuþan.
Gülen dost.
Sessizce anlatan.
Her sabah baktýðýmýz halde.
Kendimizi göremediðimiz.
O aynalar.
Mehmet ACET
Sosyal Medyada Paylaşın: