Var oluþun kadar gerçekmiþ hayalin, biliyor muydun?
Bir yatak var baþucunda, boþ.. Ya bozulmamýþ uzun zamandýr; gidenin yerini doldurmamýþ gelen Yatak yüzünü suyunu boþ saymýþ bu yüzden Ya da misafir bilmiþ gelen kendini; O yer hiç onun olmamýþ; Hiç koymamýþ yastýða yüreðini Bir kullanmýþ, iki kullanmýþ Memleketi saydýðýna yollanmýþ Diyorlar ya o mahalle sakinleri: Giderken bile suskun kalmýþ..
Söyle sevgilim... Kullanmak zorunda deðilsin kelimeleri Sen sus, ben anlarým Kimdi giden o kadýn?
Ya da boþver... Anlatacaklarým var Ses yok! Sus ve dinle...
Bir ömrü tecrübe etmeye geldim seninle bu gece Ne yatak bozmak gayesindeyim ben , ne sen aþk arefesinde... Ayrýlýk da görecek iþimi, yorma geçmiþini Sadece bu gece rahatsýz edeceðim "Seviyorumlarýmý" dökeceðim yerin yüzüne Sonra gideceðim! Üstelik kýyamadýðým için kendime, Yine ve yine; Bir kaç "sen" yanýmda götüreceðim...
Tamam geldim! Bu gece de tamamladým kendimde seni Hem; Uyku doluyum bu evde ben, Düþman kesildi zâtýma yastýðýn biri
Yorgan da hatýrlarým, hep seni severdi..
Þimdi ben; Soðuk, ýssýz ve boþ bir odada Yalnýzlýðýn musikisi çalar, bir koltukta Uykuya dalýyorum.. O dost bana, anlýyor beni Lakin bir baþýna bir koltuk... Alýþmýþ geleni kucaklamaya Hiç terkeden olmamýþ demek ki!