üzgünüm martýlar ýssýz bir adaya sürgülendi güneþ mezar çýðlýklarý sessizliðin perdesini yýrttý çýplak karalarda boðuldu denizin kýzý vurdu kýyýlarý köpüren dalgalar ve yürüdü denizler...
kýrýldý þehrin kanatlarýný taþýyan kol uçuþtu karanlýðýn habercileri yarasa gözlerinde ketum bir zafer bilge kuþlarýn ölümünü muþtuladýlar daðlara taþlara...
þimdi bostan korkuluðu bir zamanýn gölgesinde aymaz günleri saymaksa bana kaldý üç kuruþluk aklýmýnda çalýndýðý kayýp tarihleri düþerken takvimler parmak uçlarýmda yüzlerce ölü kardelenler
eçhel insanlarýn kalabalýðýndan geçerken rüzgârýn esrik çýðlýðý kulaðýmda... düþkün adýmlarýmda kangren sancýlarý ah ! yetim tenimde iþkence izleri yokluðun gölgesine tüneyen bakýþlarýmda gazabýn bin bir türlü vaveylasý...
durmayýn! gelin üstüme gölgeler bir orman gürültüsünde vurun baþýmý duyulmasýn çýðlýðým... kuytu çalýlýklara terk edin ruhumu söyleyin çalgýcý böceklerine en afilli melodramý oynasýnlar bu akþam yaný baþýmda...