Hasret kokan bir bahar akþamýydý. Ay ýþýðý yüzümü aydýnlatýrken yýldýzlar çakýl taþlarý gibi dizilmiþti gökyüzüne Off çekiyordum kendimce Avutuyordum kalbimi...
Adým gibi emindim Seninde gözlerin o yýldýzlardaydý bu gece Ve o yüzden bu gece bir baþka güzeldi onlar... Üstelik ayný þeyleri düþündüðümüzü de biliyordum. Benim tek bir farkým vardý senden Ben kayan her yýldýzda seni diliyordum sevgili...
Kötü sesimle þarkýlar söylerken kuþlar bile kaçmýþtý yanýmdan, Gözlerim buðulu camlar gibiydi Sildikçe tekrar nemleniyordu Halimi görseydin acýrdýn sevgili...
Beni bir tek yýldýzlar anlýyordu bir tek onlar dinliyordu. Sanki hepsi birer sevdalýydý Zamanýnda çok sevmiþler ve kavuþamadýklarý için bu hale gelmiþlerdi. Þimdi de sevenlere kýyak geçiyorlardý...
Çünkü ben Yunus Emre misali söylediðim þiirleri sýrf sende onlarý dinliyorsun diye gökyüzüne haykýrýyordum Ve senden tek farkým vardý benim Ben kayan her yýldýzda seni diliyordum sevgili...
Zaman herþeye inat su gibiydi yine Akrep ve yelkovan hiç yorulmadýlar bu kovalamacadan Çiçekler yine açtý baharda Kýþýn bacalardan yine duman tüttü Herkes birþeyler için çabalýyordu...
Aslýnda herkes kendi hayatýnýn baþrol oyuncusuydu Ve herkes mutlaka her gün tanrýdan birþeyler diliyordu Ama benim herkesten tek bir farkým vardý Ben seni diliyordum sevgili...
Mehmet Salih Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
moral34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.