Ýlk bisiklete biniþim ve ellerimi ilk býrakýþým Ýlk heyecaným Ýlk düþme korkum Özlüyorum seni...
Sokakta oynarken balkondan çaðýran ablam Asfalt kokan kollarým ve ’ellerini yýkamadan sofraya oturma diye’ baðýran kadýn Sen dýþarýda býraktýðým yaným Özlüyorum seni...
Okuldan ilk kaçýþým ilk kuyruklu yalaným Ýlk simitim ve ilk ayraným Sen ilk devamsýzlýðým Özlüyorum seni...
Ýlk gri pantolonum 62 den ilk tavþaným Ýlk sümüklü arkadaþým Özlüyorum seni...
Hayat öyle zor geldi ki; Külliyen zarardayým Hayallerimdeki küçük ’anne’ Evcilik oyunlarýndaki karým Özlüyorum seni...
Tutamadýðým ilk sözüm Zaman harcadý bizi Gördüðüm ilk sürme gözlüm Özlüyorum seni...
Önce bir kürt kýzý sevdim sonra bir lazý Yetmedi ecnebiyle çaldým bu sazý Hangi cama baksam göremiyorum Sen ilk yaðmurumdaki ilk arap kýzý Özlüyorum seni...
Her telden çaldým da kimseye dinletemedim Tükürüklü flütten çýkan ilk melodim ’Aydede’m Evin nerede olursa olsun, gel! Özlüyorum seni...
Bak ellerim büyüdü Amcalar gibi oldum Babam gibi kokuyorum Senden aþ-ekmek istemiyorum Soframa tuz ol yeter Özlüyorum seni...
Yorgunluktan söylüyorum bunca sözleri Döndüremem giden saatleri Derdim çok deðil Hayal kýrýklýðým yaþýmdan büyük Yalan çýktý tüm ’güzel dünya’ vaatleri
Görmeye korkuyorum þimdiki seni Çocukluðumuzu istiyorum Oraya git ve bekle beni Sen doldur son karnemi Takdir-teþekkür istemiyorum Orta halli bir aþk yeter Çok özlüyorum seni...
Mehmet Salih Oral Sosyal Medyada Paylaşın:
moral34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.