Kim görebilir aþký ? Kim dokunabilir ? Sonsuza kadar kim yürütebilir ? Öyle nefret bir þey ki bu, Hiç bir ilacý yok Uçsuz bir bir uçurumun dibine bakmak gibi... Boþuna beklemek, Boþuna hayatý mahfetmek.. Önce umursanýr, Ama sonra bir anda unutulur. Kaldýrmasý zordur, Zaten bu yüzden mahfeder hayatý Çürütür seni Hemde buna kalbinden baþlar Artýk yaþamýn tadý yoktur. Ne zordur ki göz yaþlarýný tutabilmek, Ne zordur ki ölümü beklemek, Zor, gerçekten çok zor... Hiç bir zaman aþka güvenme, Çünkü eðer güvenirsen Herþeyi baþtan kaybedersin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
rebel(*) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.