Ne zaman gül düþtü ki solgun gamzelerime
Siz i mgeleri öldürülmüþ bir þiirin koynunda sabahladýnýz mý hiç ?
Geceye yârenim ay þahit
Sükûtun yankýsý
Vurdukça yüreðinin çeperine
Ýnceden ince þiirlerimin sancýlý doðumu baþlar
Ey sessizliðin gölgesi !
Gözlerimi sýyýrýp geçen düþ gibi
Karpuz kabuðundan kayýðým
Söz dinlemez i mgelerimi
Duygularýn deryasýnda yüzdürüyorum
Hey þair !
Terinde sýzan vav
Gözlerinde akþamýn alâcasý
Hecelerin alevinde tir tir üþüdün mü sen
Ve sonrasý
Sancýsý vurdukça kalbin kalbine
Bir iç döküþ
Ve ardýsýra gelen
Bir iç çöküþ
Yýldýzlar ilham olup dökülürken aðýt aðýt
Kendi sefilliðine aldýrmadan
Nasýrlý ellerin terledi mi ’’yaz yaz’’ diye
Kilidi pas tutmuþ aruz vezninde hecelerin
Secde edip eðildikçe dallarý
Býrak hüzün sadece þiirlerde tuz bassýn yaralarýmýza
Gönül Aydemir Adýgüzel
13.11.2011