Demir tava geldi kav kömür bitti; aklým baþa geldi bir ömür bitti...
Sözüm baþka özün baþka Söylemiyorum iþte; sen anla!
Sözlerim dalgakýran Sükutunda üþütür. Gölgesinde giz Alaycý gülüþlerde ruhsuz bendensiz Ve yorgun denizken gönül Kaç mevsimler yitirdi avuçlarýnda Ah o pürtelaþ adýmlarým YAZGI‘mýn dibine kadar mý
Gözlerimde bir erguvan yanlýzlýðý Ha bitti ha bitecek Söyleyin ne ara yitirdim Mum kokulu gençliðim
Ýçli yaðmurlar akýyor Nefsim göðsünde yama Saçlarý aðarmýþ Beli bükülmüþ Sesini duyan var mý
Hüzne badanalý ömrüm Ne ara çekti soluðunu Yýðýldý yaþam çýðlýðýmýn yankýsý Yalpalayan hayat treninin köhne bir istasyonunda Sen istemesen de Ruhum inecek
Demir tava geldi kav kömür bitti; aklým baþa geldi bir ömür bitti...
Gönül Aydemir Adýgüzel... 16.11.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÜLLİYAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.