Çok uzaklardayým þimdi, Sanma ki yoruldum ; Hala kolumda bir izdir,son kurþunun.. Masalý,asil kýlan senin kalbindir Bakma sen,’kaçak’ sayýlmam,baþedemediðimden deðil,, Sýrtýmdaki hançer,hala Beyrut’un gölgesinde aðlýyor.. Tüm kutsal kentleri , indirdim makamýndan, Alýp seni baþkent yaptým; aþk ülkemin , pak coðrafsayýnda.. Sanma ; bu yara acýtýr beni, Sanma ; bu kin,bu öfke kuþatýr beni...
Çok uzaklardayým þimdi, Sanma ki çýkmazdayým ; Hala yolumda mühürdür,senin gölgen... Ben bu ’dik duruþlarý ,için bilenirken’ senden öðrendim Bakma sen,’düþmaný dost bilmiþim’,anlamadýðýmdan deðil.. Göðsümdeki bu yara,hala taþýnýyor ülkeden ülkeye.. Nereye gitsem,orayý sen biliyorum.. Sanma; bu yol,geri getirmeyecek beni Sanma; onlarýn sevinci ,kursaklarýnda kalmayacak...
Çok uzaklardayým þimdi Sanma ki açmazdayým. Bu kin yurdu,bu sersefil insanlýk,bu sýð,bu kara yüzler, Sessizliðime bir isim bulmaya çalýþan,anlamý anlamsýzlýðýna gebe kalmýþ: bu hain yüzler..
Ben ALÝ EVÝ’nden doðma,iman aþkýný ilk bilenlerdendir soyum, Sanmayýn tutunamam,sanmayýn bu aþkýn susuzluðu bitirecek beni...
Ýþte Paris’ten taþýnýyorum, sonra Berlin’e göçüyorum. Sonra Viyana’ya ; her daðda ýlýk bir zerre býrakýyorum gözlerimden.. Sanmayýn kendimden kaçýyorum.. O kadar çoksunuz ki,sizi içimden ata ata, bitiremiyorum... Hacýyatmaz gibi , kinle doðruluyorsunuz ,öfkeyle nefes alýyorsunuz.
’Ýçimde bir kýz gezer :sarý gelin’
Mýrýldanýrken aklýma geldi, omzumda bir kesik kanayadursun... Trenler kalkarken,ömrümün virgülünden ,zaman da dursun...
Sýrrýmý ,küçük masum bir yüreðe býrakmýþtým, Bilmem ki sahip çýktý mý,sahipsiz kalmýþlýðýma... Yoksa O da,onlar gibi,gözlerim kapanýrken, savunmasýz anýmda, Vurdu mu sýrtýmdan..?
Ah sýrtýmda ne çok hançer izi,delik deþik yurdum, Sancýlý ovalarýn yamaçlarýna,acýlar serpiyorum,heybemden Yeþersinler diye bir kez daha,tohum tohum aþk ekiyorum topraða.. Tarih kokuyor þimdi kaldýrýmlar, yaðmur bile sýðýnýrken yapraða.... Ýçimde ne çok daðlaþmýþ, kabuk kabuk yama : yirmidokuz yara..
Güvercinler söylesin,ömrüm yetmezse, ’’Masumdu onun yüreði,bu kadar oyulmasaydý eðer, Terketmezdi seni,yarasý daðlanmasaydý eðer’’
Çok uzaklardayým þimdi, Hapsettim kendimi , Son cemrem düþmeden topraða, Ýyisi mi,bekleme beni !!!
SÝBEL EÞÝYOK Sosyal Medyada Paylaşın:
kanatlı ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.