Aðlýyordu kadýn...
Aþk neþteri tarafýndan yaralanmýþtý,yýldýzlarýn birbirine küstüðü bi günde..
Geçer sandý ama geçmezdi ki kararan bulutlar
Yaðmur seliyle savrulurdu dört bir yana..
Parçalarýný toplayanlar olmadý.
Çýrpýnýþlarýný duyanlar yardýmýna gelmedi..
O yalnýzdý bilenler umursamadý.
Ýçindeki karlar buza dönüþürken o bekledi yine de.
Her zaman, kýþ mevsiminde güneþli güne hasret kaldý.
Günün en soluk rengiyle yaþadý bir süre..
Küçük bir umutun peþinde sürüklendiði zaman.
Aþkýna þahit yapraklar bir bir sarardý içinde
Ah o sararan yapraklar,yeþile dönüþmezdi ki
Bittiðini kabullendiði sýrada küçük bir ýþýk göründü arka pencereden
Kalbi aydýnlandý karanlýk denizin yakamozlarý gibi
Ama kýsa sürdü karamsar kadýnýn öyküsü
Suda yürümeyi seçmiþti bir kere.
Aðlýyordu kadýn..Ona gülmek deðil aðlamak yakýþýyordu sadece....H.ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.