Karanlýk sayýlmayan bir yerdeydi ruhum, Engebeli bir yalnýzlýktý üstüne çöken. Huzuru kaçýrmaya yetecek bir avuç kýrmýzý vardý düþümde.. Yorgun bir savaþçýydý ruhum, Ve ölümü kapýda pusu kurmuþtu yýllardýr.
Hiç olmadýðým bir yeri hatýrlattý bu ezgi.. Ve hiç olmadýðým birini... Bir avuç kýrmýzýya teslimdi ruhum.. Ne garptaydým ne de þarkta.. Yine de ölümüm kapýda pusu kurmuþtu yýllardýr.
Zaman yitip gitmiþti, Sokaklar birer eski hatýra olmaktan çýktýðýnda. Sen ise yitirdiðim ruhumda saklýydýn. Ýzin vermedin kýrmýzýya. Ölüm nasýl pusu kurmuþtu kapýda yýllardýr?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay ışığında boğulan balık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.