Güneþin doðmasýna hayli zaman var Bütün kuþlar derin uykuda Herkes evinde barkýnda, sýcacýk yataðýnda... Sahilde yürüyorum Küçük bir tekne ve meyhanevi bir müzik var Ýçeridekiler belli ki kurmuþlar çilingir sofrasýný þarkýya da eþlik ediyorlar Yalnýz gözüme uzakta, kayalýklarýn hemen dibinde aðlayan bir adam çarpýyor Yaklaþýyorum, farkýnda deðil...
Kirli sakalý, kýzarmýþ gözleriyle bir elinde birasý, aðzýnda sigarasý ve durmadan oynayýp durduðu cep telefonu...
Telefonun öbür ucundaki belli ki sevgilisi -’Yapma’ diyor, ’etme’ diyor ’ben ettim sen etme’ diyor Ya karþýdaki çok inatçý ya da adam çok büyük bir suç iþlemiþ Olumlu bir yanýt alamýyor
-Bak! diyor : ’Ben sana þu önümdeki denizin kendi içinde barýndýrdýðý kumlara muhtaçlýðý kadar hasretim. Farzet ki ben denizim sende benim içimdeki sevdamsýn. Yani benim bir parçamsýn...’
-’Þu kayalýklar gibi taþ kesileyim ki onlara yoldaþ olayým ki ; ben seni ay ýþýðý gibi saf ve yalansýz sevdim...’ diyor
Þiir gibi konuþuyor ’Helal olsun’ diyorum... Belki de ömründe ilk defa böyle aðlýyor Çünkü kolay yýkýlacak birine benzemiyor
Biraz suskun kaldýktan sonra telefonu bütün öfkesiyle denize fýrlatýyor Sonra cebinden kaðýt-kalem çýkartýyor Uzun uzun birþeyler yazýyor... Sonra kalkýyor Derin ve ýslak bakýþlarý kararlý bir þekilde karþýya bakýyor...
Þimdi anlýyorum adamýn telefonda denizden- kayalýklardan bahsederek neyi ima ettiðini Adam intihar etmeye niyetli! Koþup yetiþiyorum Zar zor da olsa indiriyorum yere Altýmda kývranýyor ’Býrak beni’ diyor. Bense teselli etmeye çalýþýyorum. Deðmez! diyorum
Sonra bir çýrpýda beni itip kaçýyor Karanlýklara karýþýyor... Tam o sýrada yazdýðý notu düþürüyor cebinden O kaðýda neler yazdýðýný çok merak etmiþtim Açýp okuyorum
Kaðýtta hiç ummadýðým ama bu büyük aþký özetleyen Aklýmý yerle bir eden þu iki küçük cümle yazýyor :
’ Yalnýzca sevmiþtim , yalnýz seni sevmiþtim...’
Mehmet Salih Oral Sosyal Medyada Paylaşın:
moral34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.