hiçbir hüzün ve gözyaþý
þeytaný anlatamýyor bize
biliyoruz ki cennetten kovulmaktý
onu yakan...
ardýndan bakýp kaldýðýmýz onca söz
anlatamýyor sarýnýn hüznünü
ve biraz daha büyüynce anlýyoruz
lalenin sarýya bürünüþünü
umutsuz bir sevdanýn bahra uzanýþýný..
. . .
çaresizliðin dudaklarýndaki zehri
öptükçe hissediyoruz
artýk söz’e geliyor hüznün çiçeði !
umutsuz bir sevda uzanýyor bahara
içimin kývrýmlarýnda süzülen gözyaþlarýnda
göz göre göre boðuluyoruz
belli, birþeyler anlatmak istiyor
koynuna sakladýðý sarý
eleveriyor umudun katilini...