On ikinci sabahý Kasým’ýn Sevdanýn meþrep hali seninle Uyanýp seni dinliyoruz Ýki kiþi bir zaman
/..
Beni sevdiðini söylüyorsun – biliyorum - Ýçinde saklanýþýmý sanki asýrlardýr Süregelen ve ikimizi birden sürükleyen O sevdayý çizerken dudaklarýnla ve ellerinle Gül kokuyorsun aþk kokuyorsun sen kokuyorsun Açýyorsun içimde taze bir bahar kendin gibi
Adem ile Havva’yý anlatýyorsun bir masal Elmayý kýrmýzýyý günahlarý ile seni Onlardan geriye kalan bu dünyanýn kirleniþini Bundandýr çok sevdiðini geceyi Bir sevgili gibi uyurken koynunda Korktuðunu aslýnda ama býrakamadýðýný Ay ýþýðýnda her sevi ayini peþi sýra Sen akarken gözlerinden Aðlýyorsun kendin gibi
Gülüyorsun sonra bir çocuk Kapatýp gözlerini hayal diyorsun :
‘.. Bahar sabahý mesela çok uzakta Baðýrsan kimse duymaz sesini Bir deniz sadece mavisiyle yaný baþýnda Bütün balýklarý uyumuþ mesela Uzanýp ortasýnda bir kayýðýn Alabildiðine gökyüzü gördüðün bildiðin Ýnsan böyle ölmeli Kirlenmeden bir daha..’
Sýkýca sarýlýp çocuðun gibi içine çektiðin nefese Çok sevdim diyorsun ama bilmedi hiç Dudaklarýnda o þarký doðuyor yeniden ‘Sevemez kimse seni benim sevdiðim kadar..’ Boðazýnda düðümleniyor sevda Susuyorsun sanki hiç konuþmamaya Ölüyorsun yeniden aldýðýn her nefeste