Mağrur

önümüzde penceresiz bir deniz
küçük bir odadayýz
acýya þaþmýyoruz
aramýzdaki güneþ olunca...

gündüzleri yalnýz uyuduðumda
yokluðunun sonu yaklaþýyor sanki
zaman azalýyor
daha bir yaklaþýyor yokluðun...

dünyadan kopuyordum o soðukta
acý gri çamuru vardý sessizliðin
kendimi býrakýp evlere acýrdým
solgun ýþýklara muhtaç gölgelere...

üzerime abanmadan akþam ateþiyle
sevgilim sensin diyemeyeceðim belki
diyemeyeceðim belki ay ýþýðýnda
sensiz üþüdüðümü...ama belki...

kaba boþluðuna uygun deðildi sevgim
kýyamazdým biçimsiz kötü ayrýlýðýna
aklýma gizlediðim gerçek sözcüklerim
yoðrularak akarken soluduðum yalana...

þimdi küflü bir rüyada kalan artýðýmla
kendi artýðýmlayým...yollarýn sonu yaðmur
salkým saçak kirli sustuðum o kalabalýkta
aramayý býraktým yorgunum içten maðrur...



kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: