obsidyen
bir toplu taşıma hikayesi...
obsidyen

bir toplu taşıma hikayesi...


otobüste savrulur gibi bir hayat...
bir çocuğum...
elimde çanta,
kafamda,
lüzumsuz düşünceler...
söyleyin bana söyleyin
bir otobüs dolusu bedenler
neden aynı yönde
neden aynı ritimde
kafa sallarlar hayata,
her tümsekte...
acırım kendime
acırım karşımdakine
çaresiziz biz,
biz aciz fâniler...

sessiz kafalar
ciddi ifadeler
soluk bakışlar...
biri dalmış romanına
kitabın arkasında gözleri
gözleri saklı,
biri müzik dinler
ritimsiz, keyifsiz, somurtkan
tıkar hayata kulağını!

bir otobüste
sıkışık
bir otobüste
yalnız
bir otobüste
soğuk...

duraklarda inenler...
vedasız...
duraklarda binenler...
selamsız...
düşsem birgün aniden,
düşsem!
korkarım görmezler
korkarım duymazlar
korkarım, korkarım ben...
korkarım,
beni hiç farketmeyecekler...

11.11.2011


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.