Dudaklarýmýn arasýnda kalan sözler Bakmaya doyamadýðým gözlerindi. Ellerimi titreten ellerin deðil Avucumun içinde hissettiðim kalbindi.
Bir dokunuþ çok þeydi Birden yok oluþun neyin nesiydi....
Þimdi kim ister ki acýyla güne kalkmayý Yada geceyi sahiplenip yalnýzlýðý koynuna almayý En efkarlý þarkýlarla mýrýldanýp Hayatýn en can alýcý noktasýnda kalmayý Kim isterdi...
Yolda yürürken bile yere bakmayý Ýnsanlardan uzaklaþýp ölümü anlamayý Aðlamayý ve daha fazlasýný Ýçip içip þiir yazmayý Kim isterdi..
Maziye bakýp bir tebesüm atmayý Geleceði görmeden, geçmiþin geçmeyenlerini yaþamayý Kim isterdi..
Anlatmakla bitiremedim ben seni oysaki.. Gitmekle tükettin sen beni...
Ben nefes aldýkça, sen yaþayacaksýn sen bilmesende Bedenimde hayat bulan Ýlk ve son aþkýmsýn..
11.11.11 ( Tarih Kadar yalnýzým..) Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
DüşKara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.